Proksimiĝas 74 datreveno
unua ekzilito poloj al Siberio.Tio okazis 10n de februaro 1940 j, kaj poste jam
okazis sekvontajn : 13.04.1940 j, 20.06.1940 j kaj 21.061941j. Senkulpaj homoj
estis forpelitaj nokte el siaj propraj, familiaj domoj Pri tiu ĉi tragedio de
pola nacio, kiu preparis Rusa Registaro por nia popolo,hodiaŭ scias nur tre
malmulta nombro da homoj en la mondo aŭ
scias nenion. Mankas artikoloj, historiaj lecionoj en lernejoj disaŭdigoj en
multimedioj. Por nyne vivantaj avero ŝajnas ne grava, ne valora por konservi en
memoro, ili ne volas scii, kio signifas infero de malsateco, malvarmeco,
diversaj malsanoj sen vestoĵ kaj ŝuoj dum katorga sklave malfacila tuttaga
laboro. Kelkaj milionoj da homoj estis
verdiktitaj al malrapida, progresiva morto.En tiu ĉi situacio egzistas poetino
Anna Rudawcowa kune kun du infanoj.Ne kredebla estas afero de kie ŝi prnis
potencon por travivi ses jaran ekziliton
kaj prezervi siajn infanojn.
Krom tio, ŝi scipovas trovi tempon krei
versojn.
Nun jam kelkaj versojn estis tradukitaj en Esperanto.
FAJREROJ
Se miraklo min igos poeto
kaj rimon igos frukto matura,
mi prenos plumon el vost’ de kometo
kaj ĝin mi trempos en nokton bluan.
Kaj sur foliar’ de printempa ĝardeno
kaj sur foliar de arbaroj aŭtunaj
mi skribos de maten’ ĝis mateno
per mia elkora sang’ flua !
Se miraklo min igos
poeto,
mi komencos vojaĝon en
ĉielo.
Mi elpafos la verson-
raketon
ĝis la plej malproksima
el steloj.
Kaj, se kreskos al mi
la flugiloj
kaj malfermiĝos facile
je vento,
en nuboj mi festos per scintiloj
el ŝaŭmanta aer-torento.
Kaj, se la miraklo ne alvenos
se rimo-sparkoj ne
ekbrulos,
mi ĝuos printempajn
ĝardenojn
kaj arbarojn aŭtunajn
sub suno.
Mi vagos ie en bluo de l’ ĉielo
for de homoj, de l’ tero lontana,
min nutros la sun’
varma kiel mielo,
min nutros la
lun’-lakto malvarma.
Esperatigis Edward Jaśkiewicz
Al Gefratoj
Nin sort’ malbona ĵetis kun hororo
En kazaĥiajn stepojn por vagad’,
Al ni kaŭzante krom
vundita koro
Suferon longan kun vivo-degrad’.
Per trajn’ fantoma nin veturiganta
Trans la riveroj, forstoj, siberia zon’.
For de Patrio ne plu ridetanta
Veturis orfe ni al ĉi prizon’.
Per plektiĝantaj reloj arĝentbrilaj,
Dentradoj ŝtalaj de la trajno ĉi
La ekzilintojn senkulpajn, trankvilajn
Oni direktis nun al. Siberi”.
Venas larmoj viaj! Eĉ konfeso ĉia
Ho,vi Gefratoj sen Patrio nun
Trapasos nokto ku
rezultoj ĝiaj,
Kaj sur Patrio rebrilas lasun’!
Pole verkis: Anna Rudawcowa
En Siberio. En la jaro 1940
Esperantigis: Edward Jaśkiewicz
11-an de junio en la jaro 2012
.jpg)
