ŁAŃCUSZEK RECENZJI I KOMENTARZY

Panorama parku w Busku Zdroju.

Szanowny Panie,

                           wczoraj moja przyjaciółka, Ewa Stanisławiak,

dała mi do przeczytania tomik wierszy autorstwa

Pana Mamy, do przeczytania. Wysłała mi także

link do strony zawierającej twórczość Anny

Rudawcowej, m.in. wiersze dla dzieci.

Przeczytałam. Bardzo mi się podobały. Są

lekkie, dowcipne i znakomicie dopasowane do

poziomu małego odbiorcy. Duże wrażenie wywarł na

mnie zbiorek wierszy napisanych na zesłaniu.

Pozwoliłam sobie napisać kilka zdań na temat

moich odczuć towarzyszących lekturze i przesłać

je Panu.

               Z wyrazami szacunku

 Krystyna Królikowska

Kiedy mocno coś mnie poruszy,

własna pamięć, osoba, zdarzenie,

kiedy zagra coś uparcie w mojej duszy,

wtedy to „coś”, ulotne, w wiersz zmieniam.

Biorę słowa, ważę każde z osobna

i pasuje do siebie starannie.

Wtedy radość przeniknie mnie do dna

i do cna całą mną zawładnie.

   Sadzę, a właściwie wiem to prawie na pewno, że z treścią tego, mojego, wiersza zgodziłaby się poetka Anna Rudawcowa. Bo to właśnie wewnętrzne poruszenie, wywołane wspomnieniem, wydarzeniem, jest bezpośrednią przyczyną, motorem procesu tworzenia, któremu to procesowi

radość towarzyszy.

   I tak myślę, iż wiersze, które powstały na Syberii, smutne, nasycone rozpaczą i takimi emocjami, z którymi człowiekowi trudno żyć, także -paradoksalnie – sprawiały radość ich Autorce. Przynosiły Jej ulgę. Wiem, że nie cała syberyjska twórczość Anny Rudawcowej przetrwała wojnę. Szkoda, ale te wiersze, które ocalały oddają w pełni tragizm tamtych dni, tamtych losów. Te wiersze trzeba czytać bardzo wnikliwie, w ciszy i spokoju. To nie jest lektura na podróż autobusem. Nie dlatego, że są trudne w odbiorze,( jak to coraz częściej bywa ze współczesną poezją kiedy to trzeba się długo, często bezskutecznie, zastanawiać co autor chciał przez to...napisać), ale dlatego że są takie głębokie, takie przejmujące, tak pisane dla zwyczajnego odbiorcy, zrymowane i zrytmowane.

   Podobają mi się wszystkie, ale moim ulubionym jest wiersz „Jego wysokość mandaryn Diń -Diń.

Jest prześlicznie tajemniczy, przejmujący i smutny. Czy dobrze się domyśliłam, iż Diń-Diń to Pan?

   Na uznanie zasługuje też forma, w jakiej wiersze zostały wydane. Okładka, ilustracje, a także, bardzo ważne dla czytelnika, wstęp i posłowie. Szczere gratulacje.

   Sama piszę od wielu lat i, tak samo jak pańska Mama, urodziłam się w sierpniu, dokładnie 08.08.1940r. Gdyby chciał Pan poznać moje dokonania to zapraszam na blog;poetomwszystkowolno.blog.pl

                                                                 Łączę wyrazy szacunku

                                                                  Krystyna Królikowska