W tym testamencie
najłzawszym
Serce, które już bić
przestanie?
Oczy, zamarłe na
zawsze?
Jestem jak pielgrzym
obdarta, uboga,
A jednak mam skarbów
wiele,
Które odchodząc w daleką
drogę,
Chcę sprawiedliwie
podzielić.
Tobie córeczko zapisuję
najwięcej:
Wszystkie swoje
marzenia i wzloty,
Łzy wypłakane, słodycz
poświęceń,
Gorycz zawodów,
tęsknotę
I jeszcze całą
nieutuloną czułość…
Tobie mój synu,
zapisuję pamięć
Moich dni samotnych i
bezsennych nocy,
Modlitwy szeptane
wieczorami,
Trudów i walk
niezebrane owoce.
Najmilszym moim
wnuczętom
Zostawiam, bajki,
wierszyki piosenki
I wiarę gorącą, świętą
I słońce – niech w
słońcu rosną!
Tym, którzy mnie lubili
zapisuję wdzięczność,
Tym,którzy skrzywdzili - zapomnienie
Tym,którzy skrzywdzili - zapomnienie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz